การมีตนเองเป็นศูนย์กลาง (egocentrism) อาจเรียกว่า อัตตศูนย์นิยม คือการที่ไม่สามารถแยกความแตกต่างระหว่างตนเองและผู้อื่น ไม่สามารถคาดเดาหรือเข้าใจมุมมองอื่น ๆ นอกเหนือจากมุมมองของตนเองได้ นั่นคือ การมองสิ่งต่าง ๆ ตามมุมมองของตนเอง และมั่นใจว่าสิ่งที่ตนเองมองนั้นถูกต้องแล้ว และคนอื่นก็คิดเห็นเช่นเดียวกันกับตัวเองด้วย
แนวคิดนี้จะลดลงไปเมื่อเติบโตขึ้นเรื่อยๆ ผ่านประสบการณ์ชีวิต โดยถือว่า เป็นการเอาชนะตนเอง ยอมรับมุมมองที่แตกต่างของผู้อื่นได้ แต่แนวคิดเช่นนี้ก็มิได้หายไปจากตัวเรา เพียงแต่ถูกปรับให้เหมาะสมเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม การมีตนเองเป็นศูนย์กลาง ไม่ใช่การเห็นแก่ตน (egoism ; อัตนิยม) และไม่ใช่การหลงตนเอง (narcissus) ผู้ที่มีตนเองเป็นศูนย์กลางย่อมมองว่าตนเป็นศูนย์กลางของความสนใจ แต่เขาไม่ได้รับความพึงพอใจจากความชื่นชมของตัวเอง ในขณะที่คนที่เห็นแก่ตนและคนที่หลงตัวเองนั้นตัวตนของเขาจะได้รับอิทธิพลจากการยอมรับของผู้อื่นเป็นสำคัญ
***แม้จะใช้ศัพท์ ego+ เช่นเดียวกัน แต่ต้องขยายกรอบคิดให้ชัดเจนว่ามีความเหมือนหรือแตกต่างกันเช่นไร จึงจะทำให้การตีความต่าง ๆ ถูกต้อง
