อ.ดร.สิริกร อมฤตวาริน ในศตวรรษที่ 19 ลุดวิก วิทเกินชทายน์ (Ludwig Wittgenstein) ได้ปรับแนวคิดทางปรัชญาด้วยท่าที่ว่า ปรัชญาบริสุทธิ์จะต้องพิจารณาจากความเป็นจริงมีอยู่ในสภาพธรรมชาติและอยู่เรื่อย ๆ อย่างนั้นเอง เราได้เข้าใจความเป็นจริงนั้นเป็นส่วน ๆ โดยมีไวยากรณ์ความคิด (Grammar of Concept) เป็นเครื่องมือ ต่างคนต่างมีไวยากรณ์ผิดเพี้ยนกันไปในแต่ละคน แต่คนกลุ่มเดียวก็มักมีไวยากรณ์ความคิดคล้าย ๆ กัน ส่วนที่คล้ายกันนั้นคือ ไวยากรณ์สังคม ทั้งมีญาณปรัชญา (Epistemology) คือ เราไม่มีทางจะรู้ความเป็นจริงในตัวเอง เรารู้เพียงแต่ภาพของความเป็นจริง (representation of reality) ความพยายามเสนออภิปรัชญาเป็นปฐมบทของความคิดอย่างเป็นระบบจึงเป็นการเสียเวลาเพราะไม่อาจรู้ความเป็นจริงทั้งหมดได้ หากแต่ควรเน้นการเข้าภาษาเพื่อให้เข้าใจไวยากรณ์สังคม และต้องรู้เกมการใช้ภาษา (language game) แต่ละเกมเพื่อจะตัดสินได้ว่ามีความหมายหรือไม่ ถ้ามีก็ให้พยายามศึกษาดูความตื้นลึกหนาบางของความหมายจนพบคุณค่าของความหมายนั้น...(คลิก)