ในปัจจุบันมีแนวทางของศาสนาที่ใช้วิธีการปรัชญามาพิจารณาหลักคำสอน ข้อเชื่อดั้งเดิมอย่างมีวิจารณญาณ เพื่อนำเสนออิทธิพลและอำนาจของศาสนาในสังคม (ไม่ได้เน้นการพิสูจน์ความจริงสากล) โดยนำแนวคิดปรัชญาหลังนวยุคหรือโดยนักปรัชญาหลังนวยุคที่ทำการคิดต่อระบบความคิดทางศาสนา ทั้งนี้ วางฐานคิดอยู่ที่ว่า ความเป็นจริงเป็นพหุนิยม เป็นอัตนัย และขึ้นอยู่กับกระบวนทรรศน์ของแต่ละบุคคล
การตีความคำสอนจึงเน้นการยอมรับและเห็นคุณค่าของความหลากหลาย ของการตีความความจริง ความเป็นจริง และวิธีในการมองประเด็นต่าง ๆ ที่หลากหลาย
ศาสนาหลังนวยุค มิใช่การตั้งศาสนาใหม่ มิใช่การตีความคำสอนหรือวิพากษ์สถาบันศาสนาเพื่อลบล้างศาสนาออกไปจากพื้นที่ทางสังคม แต่เป็นการตีความเพื่อให้นักบวชและสาวกได้เข้าใจและนำหลักคำสอนไปใช้ได้อย่างเหมาะสมกับตน (ในระดับปัจเจกบุคคล)
