ปรัชญาจิตฝ่ายตะวันตก มีนักปรัชญาสำคัญคือ โสกราติส (Socrates) ที่มองว่า นอกจากร่างกายที่เป็นกายภาพแล้ว มนุษย์ (human self) ยังมีจิตที่ไม่ตาย (immortal soul) ที่จะดำรงอยู่หลังความตาย แนวคิดนี้ทำให้เกิดลัทธิทวินิยม (dualism) ที่เชื่อว่ามีความเป็นจริงอยู่ 2 ประการ (dichotomous realm) สรรพสิ่งมีกาย (chageable/transcient/imperfect) และจิต (unachageable/eternal/immortal) โดยที่โลกที่เราอยู่นั้นเป็นโลกกายภาพ (physical world) เราจึงพบความเป็นจริงในส่วนของกายได้ แต่ในส่วนของจิตนั้นเราพบเพียงภาคแสดงที่ปรากฎในโลกกายภาพซึ่งมีความไม่สมบูรณ์และจำกัด (imperfect and limited)
เพลโต (Plato) ให้ความสำคัญกับแนวคิดนี้โดยเฉพาะส่วนที่เป็น "ความไม่ตาย" (immortal/indissoluble) ความคงตัวของจิตนี้เองคือ สิ่งที่อยู่เบื้องหลังอัตลักษณ์ของเรา (personal identity) โดยจิตมี 3 องค์ประกอบ (element) ได้แก่
- Reason ความเป็นเหตุผล องค์ประกอบของจิตส่วนนี้เป็นสารัตถะที่สามารถคิดได้อย่างลึกซึ้ง สร้างตัวเลือกอย่างชาญฉลาด และเข้าใจในความจริง
- Physical Appetite องค์ประกอบของจิตส่วนนี้เป็นส่วนที่แสดงออกเป็นความต้องการระดับชีวิต (biological needs) เช่น หิว กระหาย ความต้องการทางเพศ
- Spirit/Passion องค์ประกอบของจิตส่วนนี้เป็นส่วนที่แสดงออกเป็นอารมณ์ เช่น รัก โกรธ เกรี้ยวกราด เห็นอกเห็นใจ
องค์ประกอบทั้ง 3 นั้นอยู่ร่วมกันอย่างพลวัตในแต่ละคน (แต่ละคนไม่เท่ากัน) มนุษย์จึงต้องทำให้องค์ประกอบทั้ง 3 อยู่ร่วมกันอย่างกลมกลืน (reestablishing a harmonious relationship among those 3 elements)
