ความเป็นอื่น หมายถึง มนุษย์คนอื่น ๆ ที่มีความแตกต่างจากตน ในฐานะที่เป็นองค์ประกอบที่ประกอบขึ้นมาเป็นภาพของแต่ละบุคคล เป็นความเป็นจริงของผู้นั้น ซึ่งแตกต่างจนกระทั่งเป็นตรงข้ามกับตัวเรา ของเรา องค์ประกอบเหล่านี้ มีผลจากความสัมพันธ์ระหว่างบุคลิกภาพกับความเป็นบุคคลของคนๆ นั้น ซึ่งในปัจจุบัน ความเป็นอื่นนี้ก็มีในตนเองได้ เราอาจไม่เป็นตัวเอง มีความเป็นอื่นในตนเองได้ แม้ในกลุ่มของเราก็มีความเป็นอื่น ในเขาก็มีความเป็นอื่น ในพวกเขาก็มีความเป็นอื่น ในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นก็มีความเป็นอื่นอยู่เสมอ ดังนั้น ท่าทีต่อความเป็นอื่นจึงมีความสำคัญในการคิดของมนุษย์ ปรัชญาหลังนวยุคสายกลางเลือกที่จะมีท่าทีมีความสุขบนความสุขของผู้อื่น และมุ่งเน้นการดูแลผู้อื่น (caring the other) ซึ่งเกิดขึ้นอย่างอัตโนมัติในฐานะความเป็นตนเอง (being in itself) ของมนุษย์
